ابن کوّاء

از سران خوارج که نسبت به امیرالمومنین علیه السلام گستاخ بوده و در حضور آن حضرت زبان درازى مى کرده و از آزادى بیان در حکومت على علیه السلام سوءاستفاده مى نموده و گاه در مسجد و مجلس از آن حضرت آیات مشکله و مسائل مبهمه مى پرسیده است.

گویند: وقتى پشت سر حضرت نماز مى خواند به صداى بلند این آیه تلاوت نمود: «وَلَقَدْ أُوحِيَ إِلَيْكَ وَإِلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكَ لَئِنْ أَشْرَكْتَ لَيَحْبَطَنَّ عَمَلُكَ وَلَتَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ». (سوره زمر/آیه 65)(اشاره به این که مشرک شدى.)

حضرت دو بار سکوت فرمود و چون بار سوم نیز وى همان آیه را به صداى بلند بخواند، حضرت در جواب او این آیه را تلاوت فرمود: «فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ ۖ وَلَا يَسْتَخِفَّنَّكَ الَّذِينَ لَا يُوقِنُونَ»(سوره روم/آیه 60).

ابن کوّاء در واقعه نهروان به جنگ على علیه السلام آمد و کشته شد. (از کامل مبرد و احتجاج طبرسى)

منبع

سید مصطفی حسینی دشتی، معارف و معاریف